Avdan köyü,

Ilgın'ın 18 km. kuzeydoğusunda, bölgede Terlik tepe diye anılan bir tepenin güneyinde Acı kuyu adlı derenin iki yakasında kıraç bir arazi üzerinde kurulmuş, hemen hepsinde telefon olan, 105 haneli, 540 nüfuslu bir köyümüzdür. Acı kuyu deresi boyunda bulunan su kuyularının hepsinin suları acı olmasına rağmen köyün dışındaki iki kuyunun suyu tatlı olup, adları da Tatlı kuyudur. Köyün tarihi hakkında bir bilgiye rastlanamamıştır. Köyde anlatılanlara göre, eskiden köyün bulunduğu alan kazların ve ördeklerin yaşadığı bataklık bir av sahası imiş. Burada avlanıp dönenlere “nereden geldiği” köyün sorulduğunda “avdan” diye cevap vermelerinden, köyün adının “Avdan” olduğu söylenilmektedir. Avdan evleri toprak damlı, kerpiç yapılı ve geniş avlusu olan evlerde yaşayan halkın geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Kör kuyu ve Havzan adlı iki yaylası vardır. Bahar aylarında üretilen süt köyün ortak malı olan mandırada peynir ve yağa dönüştürülerek ilçe pazarında satışa sunulur. 22 000 dekâr ekilir arazisi vardır. Buğday, arpa, yulaf, nohut, mercimek, kimyon vb. tahıllar ekilmektedir. 7000 dekâr merası vardır. Selektör binası, Kur'an Kursu, mandırası, cami ve lojmanı, 2 sınıflı okulu, 1 lojmanı olan Avdan Köyü'nde 2 öğretmen ve 1 imam görev yapmaktadır. Köylullar mahallesi, Terliktepe mahallesi ve Karşı olmak üzere 3 mahallesinde; Kamberler, Körler, Yaylalar, Kızılcalar yaşayan sülâlelerden bazılarıdır. Köy odası geleneği; Arabacı Osmanların oda, Çakalların oda, Köylulların oda ve Kamberlerin oda ile devam etmektedir. Bu odalar, köye gelen misafirleri ağırlamakta ve dini bayramlarda bayramlaşma yeri olarak kullanılmaktadır. Su sorununun çözümü için DSİ derin kuyu çalışmaları yapmakta, sulu tarım için kooperatif kurma çalışmaları yanında köy konağı yapımı için çalışmalar yapılmaktadır. İçme suyunun yetersizliği, Acı kuyu deresinin sel baskınlarına karşı ıslahı, hayvancılığın teşvik edilmemesi, meranın bazı bölümlerine kuraklığa dayanıklı ağaçlar dikilerek erozyonla mücâdele edilmesi köyün önemli sorunlarındandır.

Kaynaklar:
Beytullah Yıldırım / Ilgın Araştırmaları